مدلهای اینستاگرامی از کجا خط میگیرند؟/ پشت صحنه مدلینگ در ایران

مدل‌های اینستاگرامی از کجا خط می‌گیرند؟/ پشت صحنه مدلینگ در ایران

راه و روش و قاعده برای رسیدن به استاندارد زیبایی هم تا دل‌تان بخواهد در این شبکه اجتماعی دیده می‌شود. از نوع غذایی که می‌خورید گرفته تا نوع لباسی که می‌پوشید. همین است که به گواه آمارها 20 درصد اینستاگرام به تنهایی در اختیار چرخه مدلینگ شامل مدل‌ها، عکاس‌ها و مزون‌هاست. این آمار وقتی جالب توجه‌تر می‌شود که بدانیم همین رقم حدود 60 درصد دنبال‌کننده‌ها را به خودش اختصاص داده است. این آمار یعنی بازاری مهیا و آماده برای افرادی که به راحتی بتوانند مروج نوعی از سلیقه خاص در پوشش افراد جامعه باشند. بازاری حتما آن قدر پر سود که بسیاری از طراحان خارج از کشور با استخدام مدل و عکاس در ایران خوراک ،مشتری‌ مزون‌های داخلی را جور می‌کنند. طراحی لباس‌ها در اروپا انجام می‌شود،‌ لباس‌ها به تن مدل‌های ایرانی پوشانده و عکاسی می‌شود و رسانه پرطرفداری به نام اینستاگرام آن را به نمایش می‌گذارد. ‌ سفارش‌ها هم به مزون‌های مورد تایید طراحان اروپایی تحویل داده می‌شود. این همان چرخه پرسودی است که جدای از هدف اقتصادی‌اش فرهنگ و سبک زندگی ایرانی را هم نشانه رفته است.

همین چند روز پیش پایگاه خبری
«دی سایت» آلمان گزارشی منتشر کرد از برخی گردانندگان صفحات مد و استایل در ایران. گزارشی که نشان می‌داد این بازار آن قدر جذاب است که بسیاری از طراحان خارج از کشور را هم وسوسه کرده با رهبری تیمی در ایران در این بازار ،حضور فعال داشته باشند. در این گزارش فاش شده است مدیر بسیاری از این صفحات ساکن اروپا هستند و تیم‌های عکاس و مدل خود را از دور اداره می‌کنند! یکی از این افراد طراح مد، جوانی مقیم پاریس است. او که در حوزه استایل خیابانی فعالیت می‌کند به محدودیت‌های پوششی در ایران اشاره می‌کند و به این سایت آلمانی می‌گوید: «در ایران قوانینی برای پوشش مردان وضع شده است که بعضی اوقات توسط پلیس تفسیر می‌شود به این مفهوم که مردان با پوشیدن شلوارک در خیابان دچار مشکل می‌شوند!» این‌که ذهنیت این طراح از وضعیت فرهنگی ایران چقدر دور است، در همین نقل قول او مشخص است، اما این‌که طراحان داخلی و مسؤولان فرهنگی میدان را به چنین افرادی و با چنین ذهنیت دور از واقعیتی نسبت به ایران واگذار کرده‌اند، عجیب و تلخ است.
طراح دیگری که در گزارش پایگاه خبری دی سایت با او گفت‌وگو شده عکاس و طراح لباس مقیم برلین آلمان است. در حرف‌های او هم می‌توان نکته‌هایی را یافت و حسرت خورد که چطور فرهنگ پوششی جامعه ایرانی توسط چنین افرادی جهت پیدا می‌کند و دستگاه‌های فرهنگی ما غافلند. او در جایی از این گفت‌وگو می‌گوید:«ده سال پیش، چیزی مانند یک مانتو باز و بدون دکمه غیرقابل تصور بود، اما امروز طراحان بسیاری در اینجا مانتوهای جالبی طراحی کرده‌اند که حتی نامزد دریافت جایزه برای طراحان مد جوان هم شده‌اند»‌ او حتی به محدودیت‌های تبلیغاتی هم اشاره می‌کند،‌ این‌که مدل‌های ایرانی حق ندارند روی جلد مجلاتی مثل وُگ بروند! او به‌صراحت می‌گوید: « صحنه ما کوچک است، اما مردم نیز باید سخت تلاش کنند. آنها فقط اینستاگرام دارند.»

پولی که این طراحان به جیب می‌زنند
رد حرف‌های این طراح مد ساکن آلمان را می‌شد در پروژه عملیاتی عنکبوت هم دید، وقتی مصطفی علیزاده، سخنگوی وقت مرکز بررسی جرایم سازمان‌یافته سایبری سپاه پاسداران در گفت‌وگویی اعلام کرد سر رشته جهت‌دهی مدلینگ در خارج از ایران است. علیزاده به‌صراحت گفته بود: «وقتی کالک عملیاتـی را جلوی آدم رسم می‌کنند، می‌فهمیم این هدف‌گذاری، خارجی اسـت.»
حالا سوال اینجاست که مگر چقدر درآمد در این حوزه وجود دارد که طراحان مد ساکن اروپا را به صرافت استخدام نیرو در ایران انداخته است؟ یا این‌که این چرخه اقتصادی چگونه شکل گرفته است که کسی از آن سر دنیا جیبش را پر پول می‌کند. در همین گزارش پایگاه خبری آلمانی اشاره شده است که کار یکی از طراحان لباس مقیم آلمان که از آنجا تیم ایرانی‌اش را هدایت می‌کند تهیه حداقل دو عکس در هفته از استایل‌های خیابانی ایران است. او و البته طراحان دیگر لباس‌هایشان را تن مدل‌های ایرانی می‌کنند و در خیابان‌های تهران به تماشا می‌گذارند، وقتی هم درخواست‌هایی برای این لباس‌ها صورت گرفت، مشتریان یا به مزون‌های خود این افراد ارجاع داده می‌شوند یا مزون‌هایی که به عنوان نماینده این افراد در کشور فعالند. به این مفهوم که خوش‌باورانه است فکر کنیم این افراد تنها در تغییر سلیقه پوشش جامعه ایرانی تاثیر می‌گذارند و باید بدانیم در این میان منفعت اقتصادی بالایی هم به چشم می‌خورد.

ویترینی به نام اینستاگرام
استقبال جوانان حاضر در کشور خوشحال اینستاگرام از نوع پوشش و ترویج مدلینگ با یک محتوای انبوه همراه است. محتوایی که طراحان داخلی کمترین سهم را از آن دارند. همین است که تولیدکنندگان محتوای مدلینگ را بی‌رقیب کرده است. آن‌طور که از حرف‌های مینو پدرام، نایب‌رئیس انجمن طراحان پارچه و لباس می‌توان متوجه شد در خوشبینانه‌ترین حالت، طراحان داخلی بین 20 تا 30 درصد تولید محتوا دارند. از او درباره چرخه رشد مدلینگ در فضای مجازی می‌پرسم. او می‌گوید:‌ «رسانه ای به نام فضای مجازی در ایران به واسطه محدودیت‌های اجتماعی و سیاسی حضور این افراد، راه بی‌دردسر و البته تاثیرگذاری برای هدف قرار دادن مخاطبان مد در جامعه است. این مساله به‌ویژه از لحاظ اقتصادی بسیار تاثیرگذار است، چرا که جامعه هدف آنها مخاطبانی‌ هستند که اتفاقا حضور فعالی در شبکه‌های اجتماعی دارند. به همین دلیل است که بسیاری از حاضران در این شبکه‌ها جزو دنبال‌کننده‌های این صفحات می‌شوند و به نوعی از مدهای معرفی شده توسط آنها الگوبرداری می‌کنند.»
شاید برخوردهای سلبی با مروجان مدلینگ غربی در فضای مجازی لازم باشد اما بدون شک کافی نیست. مینو پدرام هم معتقد است به جای محدودسازی فضای مجازی باید به آن به چشم یک «فرصت» نگاه کرد. او به جام‌جم می‌گوید: «نگاه ما هم به حضور این افراد در شبکه‌های مجازی باید بر مبنای ایجاد یک فرصت باشد. این‌که به باور ما تاثیرپذیری نادرستی از این حوزه می‌شود یک بحث است این‌که ما چقدر می‌توانیم از این بازار و فرصت شبکه‌های اجتماعی استفاده کنیم بحثی دیگر. به این مفهوم که اگر ما معتقدیم این تاثیرپذیری به نوعی فرهنگ جامعه و سبک زندگی ایرانی ما را نشانه گرفته است، نباید به پای رسانه منتشرکننده بیندازیم، باید از همین رسانه استفاده کنیم تا بتوانیم نگاه دنبال‌کنندگان آنها را به سمت خودمان تغییر بدهیم.» مورد اشاره نایب‌رئیس انجمن طراحان پارچه و لباس همان خوراکی است که قرار است تولید شود و نمی‌شود. به گفته او، ما وقتی در این میدان نتوانیم تولید محتوای درستی داشته باشیم، نباید هم انتظار داشته باشیم دنبال‌کنندگان این صفحات به سوی نوع نگاه و سلیقه ما بیایند. نوع محتوای تولیدی ما باید طوری باشد که جذابیت ایجاد کند و مخاطب را به سوی خودش بکشاند. شیوه فعالیت در این زمینه از سوی ما طوری است که حدود 70 درصد بازار را در فضای مجازی در اختیار آنها قرار دادیم.
تولید محتوای جذاب و منطبق بر فرهنگ ایرانی هر چند زمانبر است، اما گام اول برای رقابت با این افراد است. این روزها دیگر فقط جوانان مخاطبان این صفحات نیستند و بازه سنی دنبال‌کنندگان صفحات مد و لباس از نوجوانان آغاز می‌شود در حالی که ما هیچ خوراک مناسبی برای این اشتیاق و وسوسه این رده سنی تولید نکردیم و به همین دلیل است که این افراد در بازار تقریبا بی‌رقیبی به سمت اینها جذب می‌شوند.
مینو پدرام البته با عینک واقعیت به موضوع نگاه می‌کند،‌ همین است که خیلی زود به محدودیت‌های موجود در این راه هم اشاره دارد. او می‌گوید: البته برای این حوزه در ایران محدودیت‌هایی هم وجود دارد، من معتقد به وجود برخی از خط قرمزها در این حوزه هستم، یعنی باید متناسب با فرهنگ زندگی ما در ایران، خط قرمزهایی هم وجود داشته باشد، اما به این نکته هم باور دارم که برخی از این خط قرمزها می‌تواند با نگاه معتدل‌تری ایجاد شود، برخی از محدودیت‌ها با در نظر گرفتن همه معذوریت‌های فرهنگی و اجتماعی هم می‌تواند برداشته و نگاه بازتری در این حوزه غالب شود.

2323

چرا 40 درصد تختهای بیمارستانهای خصوصی همیشه خالی است؟

چرا 40 درصد تخت‌های بیمارستان‌های خصوصی همیشه خالی است؟

دکتر ایرج حریرچی درباره کمبود تخت‌های بیمارستانی با اشاره به اینکه مسن شدن جمعیت و شیوع بیماری‌های غیرواگیر در کشور، نیاز به خدمات در بخش بستری را افزایش خواهد داد، گفت: با معیارهای موجود تعداد تخت در کشور ما در مقایسه با کشورهای توسعه یافته و هم سطح، به طرز قابل توجهی پایین‌تر است.

وی در ادامه افزود: بیش از یکی دو دهه است که سیاست‌ها و استراتژی‌های ما حتی‌المقدور به این سمت است که خدمات به بخش سرپایی محدود شود و یا خدماتی که به صورت روزانه در بیمارستان‌ها ارائه می‌شود، به مراقبت در منازل منتقل شود و با اعزام پزشکان ادامه روند درمان در منزل بیمار طی شود.

معاون کل وزارت بهداشت با تاکید بر این که اولویت وزارت بهداشت خدمات سرپایی نسبت به بستری و خدمات در منزل نسبت به خدمات بستری معمول است، گفت: علاوه بر کمبود تخت بیمارستانی، ما در توزیع تخت‌ها در کشوری با 83 میلیون جمعیت و یک میلیون و 600 هزار کیلومتر مساحت، مشکل داریم.

حریرچی در خصوص تغییر کاربری تخت‌های بیمارستانی گفت: تخت‌های بیمارستانی جابجا نمی‌شوند، بلکه استفاده‌های دیگری از آنها صورت می‌گیرد و یکی از مشکلات عمده ما بیمارستان‌های کوچک 32 یا 64 تخته هستند که مجموعا 470 بیمارستان از هزار بیمارستان ما زیر یکصد تخته هستند که از لحاظ کارآیی مشکل دارند و اشغال تخت پایین و ضریب نیروی انسانی نسبت به تخت، بالایی دارند.

وی تصریح کرد: مدت بستری در داخل بیمارستان‌های دولتی و خصوصی بیش از مدت مورد نیاز است؛ ولی بطور متوسط این مدت نسبت به کشورهای مشابه دیگر پایین‌تر است.

معاون کل وزارت بهداشت با اشاره به اینکه یکی از مشکلات عمده نظام سلامت در حوزه نقد این است که همواره 10 درصد اشکال را برجسته می‌کنند و 90 درصد اقدامات مثبت انجام شده نادیده گرفته می‌شود، گفت: بر خلاف تصور، اشغال تخت در بیمارستان‌های دولتی بیشتر و کاراتر از بیمارستان‌های بخش خصوصی است و بیمارستان‌های خصوصی به مدت 30 سال است که اشغال تخت 59 الی 61 درصد را دارند و همیشه 40 درصد تخت‌ها به دلیل انحصار در قیمت بالا خالی است و مردم نمی‌توانند دسترسی داشته باشند.

به گفته حریرچی، تعدادی از مردم در بیمارستان‌های دولتی نیز با فرانشیز 5 درصد برای روستایی و 10 درصد برای شهری‌ها هم مشکل دارند.

وی افزود: ما تقریبا در کشورمان بیمارستان خیریه به معنای واقعی کلمه که مختص افراد مستمند و محروم باشد، نداریم و تعرفه این بیمارستانها به طور متوسط سه برابر بیمارستان‌های دولتی است که بیمار علاوه بر بیمه باید مابه التفاوت هم بدهد که در واقع آنها سه چهارم خصوصی را دریافت می‌کنند و این بیمارستان‌ها برای اقشار متوسط به بالا قابل دسترسی است.

معاون کل وزارت بهداشت در خصوص کنترل کیفیت در بیمارستان‌ها نیز گفت: کنترل کیفیت و سیستم اعتباربخشی با نظارت‌های مختلف انجام می‌شود، اما متاسفانه بیمارستان‌های قدیمی وضعیت مناسبی نداشتند و خیلی از اتاق‌ها 4 یا 6 تخته بودند و برخی از بیمارستان‌ها، ساختمان اداری یا خوابگاه دانشجویی بودند که تبدیل به بیمارستان شده بودند.

به گفته وی، بعد از طرح تحول سلامت 45 هزار تخت قدیمی بازسازی و 26 هزار تخت جدید ایجاد شد، ولی اقتصاد ملی و اقتصاد درمان حتی در کشورهای غربی ثروتمند نیز اجازه نمی‌دهد که اتاق‌ها اختصاصی باشند مگر در موارد بیماری‌های خاص که نیاز به ایزوله شدن دارند.

بنابر اعلام وبدا، حریرچی در خصوص راهکارهای نوآورانه برای ارتقای بهره‌وری مثل توریسم سلامت، گفت: موضوع اصلاح مدیریت و بهره‌وری و ارتقای کیفیت، اولویت در همه حوزه‌هاست و اگر این نباشد بیشترین آسیب متوجه خودمان می‌شود؛ بطور مثال تعطیلات طولانی در ایام نوروز که علیرغم پیشنهادات مکتوبی مبنی بر کمتر شدن آنها که دادیم، عملیاتی نمی‌شود و در ایام تعطیل ما ناچاریم با تحمیل کشیک‌های مضاعف به کادر درمان، ارائه خدمات را داشته باشیم.

معاون کل وزارت بهداشت خاطرنشان کرد: ما از توریسم درمانی استقبال می‌کنیم حتی برخی از بیمارستان‌های دولتی اعتباربخشی داخلی و بین‌المللی برای جذب بیماران خارجی گرفتند. در دوران برجام که مشکلات اخیر وجود نداشت، با 120 شرکت از کشورهای متعدد برای بیمارستان سازی تفاهم نامه امضا شد که متاسفانه به دلیل اینکه بیمارستان سازی پرهزینه و زمان بر است، اکثر آنها با شرایط اقتصادی فعلی عملیاتی نشد.

2347232

مردان تحقیر شده در سینمای ایران

زن می‎رود و تا میانه فیلم کمتر از او خبری هست. مرد، می‎ماند و یک خانه با طراحی داخلی هنرمندانه. مردی که علاقه به همسرش -همسر سابقش- در وجنات او نمایان است اما برای پر کردن جای خالی او، در پی ایجاد رابطه‎ای جدید است که عموما ناکام می‎ماند.

«رضا» داستان زندگی مردی است که عاشقانه منتظر بازگشت همسرش و شروع دوباره زندگی مشترکشان است. مردی که در ابتدا چندان امیدوار به نظر نمی‎رسد. مردی که وقتی در پاسخ به مادر همسرش که از او می‎پرسد «می‎دونی فاطی داره با کی زندگی می‎کنه و شبا کجاست؟»؛ عمق تحقیرشدنش نمایان می‎شود و تازه بیننده می‎فهمد که چرا او اینقدر سریع به دنبال پیدا کردن جایگزینی برای همسرش است! تا اینجای فیلم چنین به نظر می‎رسید که او پس از جدایی، به هر عنصر ماده‎ای نزدیک می‎شود و صراحتا از او می‎خواهد که تحویلش بگیرد؛ از دختر عمه‎ای که سالها پیش دست رد به سینه او زده تا یک کافه‌چی غیر هم دین، که می‎داند رابطه‎اش با او هیچ سرانجامی نخواهد داشت.

«رضا» داستان زندگی مردی تحقیر شده است که می‎خواهد به هر ترتیب با ارتباط با یک زن دیگر شاید نشان دهد که پایبندی او به زندگی مشترکشان به معنی بی‎عرضگی و ناتوانی در دلبری نبوده و چه بسا اگر اراده می‎کرد می‎توانست از زیبایی ظاهری‎اش بهره ببرد و چنین کند.

تضاد سنت و مدرنیته را کارگردان این فیلم -علیرضا معتمدای- آنجا بیشتر نمایان می‌کند که نقش بی تعهدی به یک زندگی مشترک را به "زوجه" داده است. حال آنکه در عالم واقع، این نقش را بیشتر "زوج"ها دارند که عرف و شرع و قانون و ... دستشان را برای ایجاد روابط موازی باز گذاشته است. اگرچه او علت انتخاب مکان فیلم –شهر اصفهان- را فقط به خاطر اینکه زادگاهش بوده، عنوان می‎کند اما به نظر می‎رسد که او از تضاد سنت و مدرنیته در نمایش نماهای سنتی و شهری اصفهان (از سی‎وسه پل و پل خواجو و خانه‎های بازسازی شده قدیمی گرفته تا کافه‎ای به اسم ویولت کافه‎چی ارمنی که قهوه فرانسوی سرو می‎کند) نیز بهره برده است. بهره دیگر او آنجاست که پوشش چادری سنتی غالب زنان فامیل (از عمه و دختر عمه گرفته تا مادر همسرش) را در کنار نگاه روشنفکرانه و مدرن مردی که ظاهری غربی (به جهت موی بلند و ریش قرمز و ...) دارد، می‎گذارد؛ زنان سنتی که طلاق را امر مذمومی می‎دانند در کنار مردی که می‎پذیرد همسر سابقش شبی را با کس دیگری سپری کند و سرخورده نزد او برگردد و مابقی شب را تا صبح در آغوش او آرام بگیرد و باز سحر نزده برود و از او فقط یک یادداشت کوتاه «مرسی، بوس، فاطی» با رژلب بر روی آینه جابماند!

برخی منتقدان «رضا» را با «هامون» و برخی دیگر با «نادر» در جدایی نادر از سیمین مقایسه کرده‎اند. قیاسی که تجربه اول یک کارگردان تازه کار در گروه سینمایی هنر و تجربه را در کنار دو کارگردان حرفه ای، صاحب نام و درخشان در عرصه داخلی و بین‎المللی قرار می‎دهد و احتمالا به مذاق این کارگردان هم خوش می‎آید. اما وجه مشترک رضا، هامون و نادر در باختشان به «قدرت انتخاب» یک زن است و هر سه (نادر کمتر از دو نفر دیگر) دلباخته همسری هستند که قصد ترک آنها را دارد و در دل تمنای تداوم حضورش را دارند. تمنایی که هامون جرات فریاد زدنش را دارد اما رضا و نادر که هم جوانتر از هامون هستند و هم در دهه‎های بعد از او داستان زندگی‏شان رقم خورده، با ژست روشن فکری غلیظ تری بیانش نمی‎کنند و انتظار دارند که طرف مقابل از روی رفتار آنها پی به نیتشان ببرد.

البته هر سه فیلم ارزش نقد روانکاوانه‌ از منظر ادبی را دارند. بویژه از آن رو که این سه نفر، حس تحقیری را یدک می‎کشند که نمایانگر مردانگی بحران زده آنهاست. «مردانگی در بحران» یک مبحث نظری درباره مردان پس از قرن بیست و یکم است. نظریه پردازانی همچون آنتونی گیدنز معتقدند که دگرگونی‎های اقتصادی و اجتماعی، افکار و تصورات سنتی درباره مردانگی را به بحران کشیده و به واسطه عواملی همچون تغییر در بازار کار و نرخ بالای طلاق، در حال اضمحلال است. به عبارت دیگر مردانی که روزگاری در بازار کار و خانواده و در کل جامعه از امنیت بهره می بردند؛ اکنون موقعیتشان با چندین و چند نیروی موثر متزلزل می‎شود و آنها نامطمئن از خویش و نقش خویش در جامعه به هال خود رها می‎شوند. ‎رضا، هامون و نادر با چنین حسی در جامعه ایران رها شده و روی پرده سینما به نمایش درآمده‌اند.

1717

دستگیری متهم آزار دختر 4 ساله در کرمانشاه

محمدحسین صادقی دادستان عمومی و انقلاب مرکز استان کرمانشاه در گفتگو با خبرنگار گروه حقوقی و قضایی خبرگزاری میزان، درباره انتشار خبری مبنی بر آزار و اذیت دختر 4 ساله توسط صاحبکار پدرش در کرمانشاه، افزود: پرونده‌ای در این زمینه در شعبه اول بازپرسی تشکیل شده که درحال رسیدگی است، اما مطلبی که در فضای مجازی منتشر شده را نمی‌توان تایید کرد.

وی با بیان اینکه پزشکی قانونی هنوز در زمینه آزار جنسی اظهار نظری نکرده است، ادامه داد: هنوز آزار جنسی ثابت نشده است، البته آثار ضرب و جرح از سوی پزشکی قانونی در بدن این کودک تایید شده، اما مستندات دیگری درباره ادعاهای مطرح شده هنوز وجود ندارد و لذا بازپرس در حال رسیدگی است.

دادستان عمومی و انقلاب مرکز استان کرمانشاه در پایان از دستگیری متهم خبر داد و گفت: اکنون متهم در اختیار ما قرار داردو تحقیقات مقدماتی از وی صورت گرفته است و یکسری استعلامات، توضیح از شهود و گواهان در حال انجام است و به زودی تعیین تکلیف خواهد شد.

235237

چه مجازاتی در انتظار حیوانآزارها است؟

چه مجازاتی در انتظار حیوان‌آزارها است؟

سیدضیاءالدین خرمشاهی، استاد حقوق حیوانات کمیسیون حقوق بشر اسلامی، با بیان اینکه طی چند روز گذشته پیش‌نویس قانون منع حیوان‌آزاری پس از حدود سه سال معطلی به مجلس شورای اسلامی ارسال و اعلام وصول شد، اظهار کرد: البته این موضوع در قالب طرح و نه لایحه به مجلس شورای اسلامی رسید. در ابتدا قرار بود قوانینی که برای حمایت از حقوق حیوانات و منع حیوان آزاری نوشته شده است در قالب یک لایحه از طریق سازمان حفاظت محیط زیست و دولت به مجلس شورای اسلامی راه‌ یابد اما متاسفانه آن‌قدر تعلل کردند که این قوانین با پیگیری‌های مردمی و کمک‌های رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس - دکتر تابش - در قالب طرح به مجلس تقدیم شد.

این استاد حقوق حیوانات کمیسیون حقوق بشر اسلامی با اشاره به اینکه اگر طرح حمایت از حقوق حیوانات به‌صورت لایحه به مجلس شورای اسلامی فرستاده می‌شد مزایای بیشتری داشت، تصریح کرد: برای مثال اگر این طرح در قالب لایحه بود دولت چگونگی تامین بودجه و اعتبار آن را پیش‌بینی می‌کرد و مجلس دراین‌باره حساسیت به خرج نمی‌داد.

مصادیق حیوان آزاری چیست؟

خرمشاهی در ادامه با اشاره مصادیق حیوان آزاری - که در طرح حمایت از حقوق حیوانات آورده شده است - گفت: ممکن است برخی افراد تصور کنند که حیوان آزاری صرفا نسبت به حیوانات خانگی به‌ویژه سگ‌ها و گربه‌ها اتفاق می‌افتد درحالی‌که این برداشت اشتباهی است و آزاررسانی به حیوانات گستره وسیعی را دربرمی‌گیرد که بسیاری از مصادیق آن از دید عموم جامعه پنهان شده است. از جمله مصادیق حیوان آزاری می‌توان به تحمیل بار زیاد روی حیوانات باربر اشاره کرد همچنین امروزه برخی افراد خودخواه اقدام به انجام عمل‌های زیبایی روی حیوانات می‌کنند که نوع دیگری از حیوان آزاری است.

وی ادامه داد: برخی افراد نیز حیوانات با ارزش را مجبور به جفت‌گیری بیش از حد طبیعی می‌کنند تا خود به سود بیشتری برسند. برای مثال این کار درباره اسب‌هایی که نژاد ارزشمندی دارند، اتفاق می‌افتد که آسیب دیدگی حیوان را به دنبال دارد همچنین در برخی موارد تجاوز جنسی به حیوانات دیده می‌شود که همه این موارد از جمله مصادیق حیوان آزاری است و در ماده واحده منع حیوان آزاری تصریح شده و برای متخلفان مجازات تعیین شده است.

این حقوقدان با بیان اینکه صید دسته جمعی ماهیان، تشریح حیوانات در کلاس‌های آموزشی بدون بیهوشی و بهره‌کشی از حیوانات بیش از توان آن‌ها از جمله مصادیق دیگر حیوان آزاری است که در طرح حمایت از حقوق حیوانات دیده شده است، اظهارکرد: افرادی که حیوان خانگی دارند اما نمی‌دانند چه‌طور باید از حیوان نگهداری کنند نیز در دسته حیوان آزارها قرار می‌گیرند. برخی افرادی که حیوان خانگی دارند به هیچ عنوان حیوان دوست نیستند و صرفا برای شوآف اقدام به خرید حیوان خانگی کرده‌اند و به موجود زنده به چشم کالا نگاه می‌کنند.

به گفته خرمشاهی در قانون منع حیوان آزاری به حیواناتی که به مصرف خوراک انسان می‌رسند نیز پرداخته شده است. برای مثال اگر یک مرغدار برای دستیابی به رشد سریع‌تر یا تخمگذاری بیشتر با استفاده از روش‌های مختلف مانع استراحت پرنده شود، این کار او نیز جزو مصادیق حیوان آزاری تلقی می‌شود.

مجازات حیوان آزارها؛ از شرکت در کلاس‌های آموزشی تا مجازات حبس

این استاد دانشگاه با بیان اینکه در پیش‌نویس قانون منع حیوان آزاری مجازات‌هایی برای این جرم پیش‌بینی شده است، تصریح کرد: بسته به نوع حیوان آزاری، مجازات‌ها متفاوت است. در برخی موارد حیوان خانگی از فرد گرفته و به دیگری واگذار می‌شود. از جمله مجازات‌های دیگر مجبور کردن شخص به شرکت در کلاس‌های آموزشی است تا رفتار با حیوانات را بیاموزد حتی در برخی موارد حیوان آزار به روانشناس معرفی می‌شود چرا که بسیاری از حیوان آزارها تعادل روانی ندارند. در برخی موارد نیز مجازات حبس برای فردی که اقدام به حیوان آزاری می‌کند در نظر گرفته شده است.

چرایی حذف برخی از فعالان حقوق حیوانات هنگام تدوین پیش‌نویس طرح

این استاد حقوق حیوانات کمیسیون حقوق بشر اسلامی در ادامه در پاسخ به این سوال که چرا برخی از فعالان به نام حقوق حیوانات هنگام تدوین پیش‌نویس قانون منع حیوان آزاری کنار گذاشته شدند و در جلسات هم‌اندیشی از نظرات آن‌ها استفاده نشد، توضیح داد: در زمان تدوین این پیش‌نویس، دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست از تمام کسانی که به هر نحوی نقشی در رابطه با حیوانات داشتند، دعوت می‌کرد و آن‌ها نیز در جلسات شرکت می‌کردند اما گاهی با موضوعات مختلف به‌صورت هیجانی و به دور از واقعیت برخورد می‌کردند. برای مثال می‌گفتند که باید عبور هواپیماها از زیستگاه‌های حیات وحش ممنوع شود این در حالیست که ما اصلا زیر ساخت تدوین چنین قانونی را نداریم.

خرمشاهی ادامه داد: حتی برخی از فعالان عنوان می‌کردند که حیوانات بلاصاحب نباید عقیم‌سازی شوند و باید در پیش‌نویس قانون منع حیوان آزاری این موضوع ممنوع شود. این پیشنهاد نیز در حالی مطرح می‌شود که اگر این حیوانات عقیم نشوند جمعیت آن‌ها آنقدر زیاد می‌شود که برای کنترل جمعیت رو به روش‌هایی مانند کشتار می‌آوریم. جلساتی که برای تدوین پیش‌نویس قانون منع حیوان آزاری تشکیل می‌شد جلساتی کارشناسی بود که نیاز داشت صحبت‌های مطرح شده در آن پایه علمی و منطقی داشته باشد.

این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه افرادی که در حوزه حقوق حیوانات فعال هستند و صحبت‌های منطقی داشتند به جلسات دعوت می‌شدند اما افرادی که صرفا هیجانی بحث می‌کردند از این جلسات حذف شدند، تاکید کرد: هر کسی که حیوانات را دوست دارد نمی‌تواند در حوزه حقوق حیوانات صاحبنظر باشد. تدوین قانون عرصه‌ای فوق تخصصی است و قانون‌نویس باید بر اساس فرهنگ عمومی جامعه، دیدگاه‌های مذهبی، مسائل بهداشتی، قوانین بالادستی و ... اقدام به تدوین یک طرح یا لایحه کند. اگر ما بدون در نظر گرفتن شرایط روز جامعه و فرهنگ عمومی اقدام به تدوین پیش‌نویس قانون منع حیوان آزاری می‌کردیم قطعا در همان مراحل ابتدایی از دور خارج می‌شد.

به گفته این استاد حقوق حیوانات کمیسیون حقوق بشر اسلامی آنچه به عنوان پیش‌نویس قانون منع حیوان آزاری تهیه شده است خروجی هم اندیشی بخش خصوصی و فعالان دلسوز صاحب نظر در حوزه حقوق حیوانات است. پیش‌نویس قانون منع حیوان آزاری در قالب طرح به مجلس شورای اسلامی ارسال شده است البته به احتمال زیاد بررسی آن در مجلس دهم به اتمام نمی‌رسد بنابراین در دوره‌های بعدی مجلس بررسی می‌شود.

خرمشاهی در پایان اظهار کرد: در حال حاضر نیز راه اصلاح پیش‌نویس قانون منع حیوان آزاری مسدود نیست و اگر کسانی هستند که می‌توانند با پیشنهادات خود و طرح مسائل جدید سبب غنای بیشتر این طرح شوند می‌توانند نظرات خود را به فراکسیون محیط زیست مجلس یا مرکز پژوهش‌های شورای اسلامی بفرستند. چنانچه این پیشنهادات علمی و منطقی باشد قطعا در تصویب پیش‌نویس قانون منع حیوان آزاری در نظر گرفته می‌شوند.

235212

<< مطالب جدیدتر مطالب قدیمی‌تر >>

.: Weblog Themes By Pichak :.